Czyli tak słodko to jeszcze nie było.
Dzisiaj obłędnie pastelowe pudełeczko, które uświadomiło mi, że naprawdę lubię takie klimaty. Delikatne, dziewczęce, a może nawet dziecięce. Ba, nawet na pewno, bo toż to ze mnie wciąż dziecko. Wielki, rozwydrzony bachor*.
Przyznam się Wam moi drodzy, że o ile 99,99% moich prac mi samej nie przypada do gustu i mam ochotę je wywalić, tak z tej pracy jestem względnie zadowolona. Cud. Prawdziwy cud. Zaczynam się zatem martwić, czy przypadkiem nie szwankują moje chore ambicje, które powinny wpoić memu mózgowi niezadowolenie. Bo dążąc do perfekcji nigdy nie jest się zadowolonym. A ja niemalże jestem.
No właśnie, niemalże. Bo ja, jak to ja, musiałam coś odwalić. Praca bez błędu pracą straconą. Tym razem także wyszedł pewien mankament, ale nie, nie powiem Wam. Nie tym razem. Zamykam swoje krytyczne oko.
Btw, pamiętacie jak wstawiałam na bloga niegotowe zdjęcia ślubnego kuferka <o tutaj>? Ostatecznie wyglądał on właśnie jak ta praca- serduszko na środku i wszystko gra.







Zaczęłam myśleć (!) dlaczego nie robię więcej prac w takim klimacie. I już znam odpowiedź- brak mojego określenia się nie pozwala mi obrać jednego stylu. Jest to błogosławieństwem i przekleństwem zarazem. Błogosławieństwem, bo który rękodzielnik chciałby się ograniczać i robić swe dzieła na jedno kopyto? Przekleństwem, bo powstaje mnóstwo prac, które są tak samo niezdefiniowane jak ja. Takie poza kategorią. Bo sama nie wiem co podoba mi się bardziej, który styl bardziej do mnie przemawia i summa summarum praca wpisuje się gdzieś "pomiędzy". Moje życie to taka sinusoida...
Czas napisać o tym poemat.

*na potwierdzenie moich słów-sytuacja autentyk, wczoraj u lekarza:
-Siadaj dziecko, ile masz lat?
-20...
-?
Ponoć wyglądam na 13...

Czyli część 2 faszyn seszyn z Alicją ;)
Wstyd się przyznać, ale od czasu tamtych zdjęć rzadko sięgałam po aparat. W moim życiu dużo się teraz dzieje, stąd moje pasje lekko zeszły na drugi plan. Napawa mnie jednak dumą fakt, że udało mi się wrócić do 'w miarę regularnego' blogowania (4 posty w lipcu, helou! Ktoś to zauważył?). Niedługo zamierzam również wprowadzić na bloga posty o nieco innej tematyce, dzięki czemu Sapphire Glasses stanie się zlepkiem notek, jakiego jeszcze w bogosferze nie było. Ale będzie mnie w 100% odzwierciedlał.
Dochodzę również do wniosku, że nie wszyscy rozumieją, o czym piszę. Może to moje problemy z komunikacją międzyludzką dają się we znaki, a może po prostu nie znacie mnie na tyle dobrze, by wiedzieć, że patrzę na świat z dystansem i większość postów ma wydźwięk ironiczno-humorystyczny. Dlatego mam nadzieję, że nadchodząca seria postów (o ile się ukaże) pozwoli Wam lepiej mnie poznać.




Już 10 raz zaczynam pisać końcówkę tego posta i nijak nie mogę jej napisać. Tak to jest, gdy musisz podjąć ważną decyzję, a od 24h nie myślisz o niczym innym. A te wszystkie "dobre rady" by wziąć 10 oddechów i się uspokoić nic nie dają. To wystarczający znak, by zrobić sobie serialowy maraton i kompletnie się odmóżdżyć. Kto ze mną?
Ach, zapomniałabym! Druga modelka to Koko, zwana również Czekoladą. Czekam na ciepłe słowa pod jej adresem, ponieważ ma kilka nadprogramowych kilogramów (a wiemy jak labradory ich nie lubią), więc trzeba ją jakoś podtrzymać na duchu.

Nadszedł w końcu ten dzień.
Ten dzień, w którym pierwszy raz na tym blogu pojawia się tutorial.
Po tym wzniosłym początku czas przejść do sedna. Publikując post o zawieszkach decu w stylu babcinym obiecałam, że pojawi się wersja alternatywna, dla tych, którzy styl babciny pozostawiają babciom. Także oto i ona moi drodzy, oto i ona.
Zaczynamy!
Co jest nam potrzebne?

-bejca wodna/ farba akrylowa w wybranych przez nas kolorach
-biała farba akrylowa
-pędzelki, w tym jeden szczecinowy
-3 drewniane tabliczki
-lakier do drewna na bazie wody
-wydrukowane na drukarce laserowej napisy home sweet home w lustrzanym odbiciu
-papier ścierny
-kartka papieru do pozbycia się nadmiaru farby
Zatem do dzieła.
1.Prosimy jednego man'a w domu- tatę/ brata- o wycięcie dla nas 3 identycznych zawieszek. Nie bez powodu kładę nacisk na słowo "identycznych"- w moim przypadku 1 okazała się być wycięta z innego materiału, co daje się zauważyć przy efekcie końcowym. Moje tabliczki prezentują się tak jak na poniższym zdjęciu.

2.Wyrównujemy powierzchnię naszej zawieszki za pomocą papieru ściernego. Ja użyłam w tym celu 100- według mnie jest w sam raz. Przy użyciu bardziej gruboziarnistego papieru możemy dorobić się nieestetycznych rys, co nieszczęśliwie udało mi się osiągnąć na jednej zawieszce.

3.Malujemy! Ja użyłam do tego bejcy wodnej Pentartu, ale chodzą słuchy, że mocno rozcieńczona farba akrylowa też daję radę.

I tak prezentowała się moja tabliczka po pierwszym malowaniu.

Hm... efekt niezadowalający? Zatem
4.Malujemy raz jeszcze.

5. Teraz przyszedł czas na metodę suchego pędzla. Bierzemy nasz szczecinowy pędzelek i zanurzamy go w białej farbie akrylowej. Nadmiaru farby pozbywamy się malując pędzelkiem po kartce papieru. Robimy to dotąd, aż pędzelek będzie prawie suchy- na kartce będzie zostawiał wtedy ledwo widoczne ślady.

6.Tak przygotowanym pędzelkiem traktujemy naszą zawieszkę.

 Po czym prezentuje się ona następująco (w towarzystwie 2 zawieszki)

7. Następnie wycinamy nasze napisy wydrukowane w lustrzanym odbiciu. Jeżeli obrócimy kartkę drukiem do dołu i spojrzymy na nią pod światło, zobaczymy jak napis będzie się prezentował po naklejeniu- dlatego druk musi być w odbiciu lustrzanym.

8.Lakierujemy naszą zawieszkę i pozostawiamy do wyschnięcia.

9. Przed nałożeniem 2 warstwy lakieru, powierzchnię deseczki można lekko zeszlifować papierem ściernym w celu pozbycia się ewentualnych nierówności.
Zatem nakładamy 2 warstwę lakieru i zaraz po tym przykładamy do polakierowanej powierzchni naszą kartkę z napisem- zadrukowaną stroną do dołu. Dociskamy kartkę- dla mnie najlepszym narzędziem do tej czynności jest...trzonek widelca ;) Potem pozostawiamy naszą pracę na dłuuuugi czas do wyschnięcia (cały dzień/ całą noc)

10. Następnie napełniamy wybrane naczynie wodą- będzie nam ona potrzebna w celu zmoczenia naszego napisu. W tym celu zanurzamy palec w wodzie i przykładamy go do napisu- gdy staje się on mokry, widoczne zaczynają być litery.

11. Rolujemy- delikatnie 'zdzieramy' palcem warstwę papieru aby ukazał się nam napis w całej swej ozdobie. Tak więc rolujemy, rolujemy, rolujemy...

i klops! No niestety, w życiu jak to w życiu, bywa różnie. Tym razem transfer nie wyszedł jak należy. Przyczynę tego zjawiska upatruję w: nierównościach powierzchni tabliczki/ zbyt dużej wilgotności powietrza co powinnam uwzględnić w czasie schnięcia lakieru, a czego nie zrobiłam/ zbyt słabym dociśnięciu kartki do deseczki. Jak było naprawdę? Tego raczej się nie dowiemy. A jak powinien wyglądać prawidłowy transfer możecie zobaczyć w tym poście.
W każdym razie nic straconego! Jeżeli przeszkadzają Wam te niepełne litery, chwytamy za czarną farbę, najcieńszy pędzelek jaki mamy i zamalowujemy braki. Ja jednak doszłam do wniosku, że napis w takiej wersji całkiem nieźle wpasował się w klimat tych tabliczek i postanowiłam zostawić go tak jak wyszło. Co więcej, po fakcie żałowałam, że nie przetarłam tych napisów bardziej, by sprawić wrażenie większego postarzenia. Powinnam dodać jeszcze, że rolować można kilka razy, pamiętając jednak o tym, by dać tabliczce wyschnąć po poprzednim rolowaniu.
12. Lakierujemy naszą tabliczkę raz jeszcze- gdy już wyschnie po rolowaniu a nasz napis będzie się prezentował tak jak tego chcemy.
13. Na koniec został nam spód- ja postanowiłam pomalować go na biało (3 warstwy farby) i zrobić na nim transfer (znowu na lakier) pieczątki, którą sporządziłam sobie w gimpie.

Finito! Oto efekt końcowy:




Mam nadzieję, że tutorial przypadł Wam do gustu mimo wpadki z transferem, i że ktoś może zechce z niego skorzystać ;) Btw nie spodziewałam się, że tak trudno jest go sporządzić- robienie zdjęć o różnej porze dnia, wykonanie w miarę zrozumiałych opisów do poszczególnych etapów (co dla tak chaotycznej osoby jak ja jest sporym wyzwaniem) i wiele innych trudności po drodze. Mimo wszystko cieszę się, że udało mi się zrobić pierwszy tutorial i kto wie, może będzie tego więcej ;)